تبیین نقش طرحواره‌های ذهنی مکانی- اجتماعی در احساس آرامش ساکنین حاشیه سبز بزرگراه‌های درون‌شهری (نمونه موردی: بزرگراه مدرس)

آرامش روانی از جمله عواملی مهم در برنامه­ریزی­های یک طراحی مطلوب می­باشد. توجه به مولفه­های تاثیرگذار در آرامش روانی بزرگراه شهری مانند ایجاد عواملی چون وجود جداره سبز، میزان بالا بودن امنیت در محل، میزان اعتماد به همسایگان و .... می تواند از اهمیت بالایی برخوردار باشد. شکل­گیری طرحواره­های مکانی و اجتماعی همگرا در ذهن شهروندان یکی از اصلی­ترین عوامل ایجاد آرامش روانی ساکنین حاشیه بزرگراه می باشد. هدف این مقاله بررسی عوامل و مولفه­های موثر بر ایجاد آرامش روانی از طریق همگرا ساختن طرحواره­های مکانی و اجتماعی است. روش تحقیق پژوهش شامل روش­های توصیفی- تحلیلی و  پیمایشی است. جامعه اماری ساکنین محلات متصل به حاشیه بزرگراه مدرس می­باشد. تکنیک­های تحلیل شامل تحلیل آماری توصیفی و استنباطی است. یافته­های پژوهش نشان می­دهد، در طرحی بزرگراه­های درون شهری توجه به طرحواره های مکانی- اجتماعی یکی از اصلی ترین مولفه های برای ایجاد محیط هایی ارامش بخش برای ساکنین بافت ها و محلات متصل به بزرگراه است. ولی آرامش الزما منجر به تشکیل طرحواره های همگرا و تقویت کننده در ذهن و روان ساکنین نمی­گردد. سن و جنسیت تاثیر آنچنانی بر نحوه و نوع طرحواره­های ذهنی مکانی- اجتماعی در طراحی بزرگراه­های درون شهری ندارند و افرادی که دارای تحصیلات بالاتری هستند می توانند بهتر محیط را درک کنند.